Όταν δεν υπάρχει οφσάιντ…

Για να μην υπάρχει οφσάιντ σε μια φάση πρέπει ο ποδοσφαιριστής την ώρα που δέχεται την μπάλα από την πάσα συμπαίκτη του να καλύπτεται από δύο αντιπάλους. Στις πλείστες περιπτώσεις ο ένας που καλύπτει είναι ο τερματοφύλακας, αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι μέσα στους δύο.

Στον κανονισμό όμως υπάρχουν τέσσερις εξαιρέσεις, όπου δεν χρειάζεται να καλύπτει κανείς τον ποδοσφαιριστή που δέχεται την μπαλιά για να μην υπάρχει οφσάιντ. Μια από αυτές είναι ο παίκτης να ήταν πίσω από τη μεσαία γραμμή όταν του έγινε η μεταβίβαση της μπάλας, ενώ οι άλλες τρεις προέρχονται από εκτελέσεις στημένων φάσεων.

Πρόκειται για το πλάγιο άουτ, το ελεύθερο λάκτισμα τερματοφύλακα (η εκτέλεση μπορεί να γίνει από οποιοδήποτε ποδοσφαιριστή της ομάδας) και την εκτέλεση κόρνερ. Στην τελευταία περίπτωση θα πει κανείς ότι η μπάλα είναι έτσι κι αλλιώς στην ίδια ευθεία, αλλά δεν ισχύει πάντα αυτό, αφού ο εκτελεστής μπορεί να την τοποθετήσει όπου θέλει στο ημικύκλιο του κόρνερ αντί πάντα πάνω στην τελική γραμμή. Όπως και να έχει, σε καμιά περίπτωση δεν δίνεται οφσάιντ.